U Borči prema poslednjim procenama živi oko 70.000 stanovnika, a na celoj Levoj obali Dunava 120.000 stanovnika. Pitanje za gradske čelnike: Da li je to dovoljno za opštinu?
Leva obala ili Treći Beograd bi obuhvatao 15 naselja (Borča, Krnjača, Kotež, Crvenka, Ovča, Reva, Padinska skela, Kovilovo, Glogonjski rit, Jabučki rit, Besni fok, Vrbovsko, Tovilište, Preliv i Dunavac).
Dok mnogobrojna naselja Beograda nisu ni postojala, Borča kao jedno od najstarijih poznatih ritskih naselja, bila je opština. U pisanim istorijskim izvorima pojavljuje se već početkom XV veka, kada je Austrougraski Kralj Žigmund logorovao u Borči. Naselje se često spominje u sukobima Turske i Austrije, a Borču su prvo zauzeli Turci 1537.godine, da bi je Austro Ugari osvojili 1717.
Posle dva veka, nakon sloma Austro-Ugarske 1918, Borča je postala deo Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (buduće Kraljevine Jugoslavije).
Posle dva veka, nakon sloma Austro-Ugarske 1918, Borča je postala deo Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (buduće Kraljevine Jugoslavije).
Danas se meštani naselja sa leve obale dunava bore za dobijanje svoje opštine koja bi se zvala “Dunavski venac”.
Građani se baš i ne poistovećuju sa opštinom Palilula. Borča je postala samostalna opština još od 30. maja 1952. godine na osnovu odluke Narodnog odbora grada Beograda, da bi već 1965. godine bila ukinuta i pripojena Paliluli.
Prednost nove opštine bi bila u tome da ista dobija samostalne nadležnosti kako bi određene ideje i projekte sprovela u delo. U naseljima na levoj obali Dunava nedostaju zdravstveni objekti, škole, vrtići, sportskih tereni, parkovi, vodovodna i kanalizaciona mreža, kao i kulturne ustanove, pozorišta, bioskopi i slično.
Formiranje opštine na levoj obali Dunava bi sigurno u velikoj meri doprinelo mnogo boljem životu građana koji žive i rade u ovom delu Beograda.
